நீ இல்லாத நான்

கவனித்துக்கொண்டிருக்கும்
கள்வனைப்போல
நீ சென்றதும்
தொற்றிக்கொண்டது தனிமை.

நீயில்லா என்னை, நானே வெறுக்கிறேன்.

வெற்றிடம் நோக்கிப்
பாயும் காற்றாய் மனதை
அழுத்தும் நினைவுகள்.

பசியிருக்கிறது
பதார்த்தமுமிருக்கிறது
பரிவுதான் இல்லை.

தொலைக்காட்சித் தொடர்களில்
அழுதுவடியும் பெண்களைப்
பார்த்து சிரிக்கின்றேன்
உன் பிரிவைவிடப் பெரிய சோகமா?

சுவற்றில் நகச்சுரண்டலின்
தடம் தேடிப் பொழுதைக் கழிக்கிறேன்
கழுவிவைத்துச் சென்ற பாத்திரத்தில்
கை ரேகையை பாதுகாக்கிறேன்

சோலையின் அழகை உணராதப் பூவைப்போல
நீ இருக்கும்போது தெரியவில்லை உனதருமை.

இன்று மட்டும்,
தொட்டி ரோஜாவில் இரட்டைப் பூக்கள் ஏன்?
சிட்டுக்குருவி, துணையோடு வந்தது ஏன்?
மெட்டுருகும் பாடல் மட்டும் வானொலியில் கேட்பது ஏன்?
கிட்டக் கிடக்கும் உன் தலையணைகள் தூரமாய்த் தெரிவது ஏன்?

கன்னத்தில் கைவைத்து
நினைவுகளுக்கு முட்டுக் கொடுக்கிறேன்
அந்தக் கடைசி நேரக் கையசைப்புக் காட்சி
மனக்கண்களில் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது,
முடிவில்லா சுழற்சியில்.

தனிமையில் தூக்கம் துக்கம்.

நள்ளிரவில் விழித்துக்கொண்டு
உன்னை அழைத்தேன்
மீண்ட சில அழைப்புக்கெல்லாம் மௌனமே பதில்.
விழித்தபோது
நீ விட்டுச் சென்ற வெற்றிடத்தில்
இரவு
உறங்கிக்கொண்டிருந்தது.

கண்கள் மூடவில்லை.

உன்னைப்பற்றிய கனவுகளைவிட
நினைவுகளே இனியது.

=============================சிறில் அலெக்ஸ்

இதையும் படியுங்க...