ஜீன்ஸ் - சிறுகதை

"இன்னைக்கும் காலெஜ்லேந்து வர லேட்டு. என்னான்னு கேளுங்க."

"என்னடா? என்ன லேட்டு?"

"ரெம்பெல்லாம் லேட்டில்லப்பா. அம்மா இருக்காங்களே..."

"எத்தன மணிக்கு வந்த?"

"7 மணிக்கு."

"ம்"

"பைக் வாங்கி மூணுமாசத்துல இது எத்தனாவது முறை?"

"அம்மா! கார்த்தி பர்த்டேமா. அப்பவே சொன்னேன்ல?"

"எங்க போனீங்க?"

"ஸ்பென்சர் ப்ளாசா. சப்வே."

"ஓ. வெளிய சாப்பிட்டாச்சா?"

"பார்டின்னா சாப்பிடாமலாம்மா?"

"நீங்க பாட்டுக்கு டூர் போயிடுங்க. இவங்கள வச்சுகிட்டு, வயித்துல நெருப்ப கட்டினமாதிரி.. எப்ப வருவாங்கன்னு பாத்துட்டிருக்கவேண்டியிருக்குது. ஊர்லயே இருந்திருக்கலாம்."

"வந்து வருஷம் நாலாச்சு. இப்ப சொல்ற."

"அம்மா இப்ப என்ன ஆச்சு. என் ஃப்ரெண்ட்செல்லாம் நைட் ஷோ முடிச்சுட்டுதான் வீட்டுக்குப் போறாங்க. நாந்தான் வீட்டுக்கு வந்துட்டேன் தெரியுமா?"

"ஓ அதுவேறயா? ஏன் போயிருக்கவேண்டியதுதானே."

"விஜி. நம்ம ஃபீலிங்க புரிஞ்சுகிட்டு நடந்துக்கிறாங்க குழந்தைங்க. பெருமைதானே."

"என்னங்க சொல்றீங்க? இந்த விஷயத்துல ரெம்ப செல்லம் குடுக்குறீங்க. அவங்கள கெடுக்கிறதே நீங்கதான். சனி ஞாயிறானா பைக் எடுத்துட்டு காலையில போனா சாயங்காலந்தான் வர்றாங்க. பெருச பாத்து சின்னதும் கெட்டுப்போகுது."

"எங்க போறாங்க? கோயிலுக்குப் போயிட்டு. ஹோம்ல போய் பாட்டிய பாத்துட்டு வர்றாங்க."

"இல்லண்ணு சொல்லல கொஞ்சம் வீட்ல இருந்தா என்னங்க? நாளைக்கே ஒரு.."

"நாளைக்குள்ளத அப்புறம் பாத்துக்கலம் விஜிம்மா"

"இப்ப தெரியாதுங்க காதல் கீதல்னு வந்து யாரையாவது கூட்டிட்டு வரும்போது தெரியும்."

"என்னடா? லவ் பண்றியா?"

"இன்னும் இல்ல."

"என்னடா இப்டி சொல்லிட்ட.. ஹ ஹா"

"சிரிங்க நல்லா சிரிங்க. என்ன கிண்டல் செய்றதா நினச்சுகிட்டு அவங்கள ஸ்பாயில் பண்றீங்க."

"விஜி.. பல தடவ சொல்லிட்டேன். அவங்களுக்குன்னு சில உரிமைகள் இருக்குதும்மா. அவங்க கடமையெல்லாம் ஒழுங்கா செஞ்சுட்டு உரிமைய பக்குவமா பயன்படுத்துற வரையிலும் அதுல நாம தலையிடுறது நல்லால்ல."

"நீங்க ஏதோ அமெரிகாவுல இருக்குறீங்கன்னு நினைக்காதீங்க. நம்ம ஊர்ல குழந்தைங்கள சரியா வளக்கலைன்னா நாலு பேர் நாலு விதமா சொல்வாங்க"

"அடுத்தவங்க என்ன சொல்வாங்கன்னே வாழ்க்கையில எல்லா முடிவையும் எடுத்துகிட்டிருந்தா அது வாழ்க்கையில்ல விஜி. சீரியசா யோசிச்சா அது அடிமைத்தனம்."

"தத்துவம் பேச ஆரம்பிச்சிட்டீங்களா? அவங்கள முன்னால வச்சுகிட்டு இதையெல்லாம் சொல்லித்தாங்க. நம்ம காலத்துல இப்டியா வெளிய சுத்திகிட்டும், ப்ரெண்ட்ஸ் வச்சுகிட்டும் இருந்தோம்."

"நம்ம காலத்துலன்னு நீ சொல்லுறத வச்சே அது கொஞ்சம் பழசாயிடுச்சுன்னு சொல்லலாம்ல. அப்ப இந்த வசதியெல்லாம் இல்ல அதனால நாம பயன்படுத்தல. இருந்த வசதிகள வச்சுத்தான் வாழ்க்கையும் இருந்துச்சு. தூர்தர்ஷன் போயி கேபிள் வந்துச்சில்லையா? எவ்வளவு பெரிய மாத்தம்."

"கேபிள் வந்ததுக்கும் இப்ப நான் சொல்றதுக்கும் என்ன சம்பந்தங்க?"

"எனக்கு இன்னொரு தோச போதும். இருக்கு விஜி. காலம் மாறுது. பல ஆப்ஷன்ஸ் கிடைக்குது. ஊடகம் சொல்லிக் குடுக்குது. பார்ட்டிக்குப் போறது சரின்னுது, ஃபேஷன் ஷோ நல்லதுங்குது, டேட்டிங்க்னா என்னன்னு உனக்கு முன்னால தெரியுமா? இன்னும் என்னென்னெல்லாமோ. நல்லதப் பார்த்து அனுபவிக்கிற வசதிய நம்ம குழந்தைகளுக்கு செய்துதரணும். காலம் மாறுது நாம மாறிக்கிறோமோ இல்லையோ. நம்ம காலம் போயிடுச்சு விஜி. மனுசனுக்கு வயசாகிறது நாம செல்லுபடியாகமப் போறோங்கிறதத்தான் குறிக்குதில்லையா? நான் ஜீன்ஸ் போட்டதயே ஒன்னால ஏத்துக்க முடியல. எவ்வளவு கம்ஃபர்டபிள் தெரியுமா?. நீ சுடிதாருக்கு மாறினப்ப கல்யாணமான பொண்ணுக்கு ஏன் சுடிதார்னு யோசிச்ச. இப்ப? இதப்போலத்தான் புது கலாச்சாரமெல்லாம். பழகிடுச்சுன்னா நாம விரும்ப ஆரம்பிச்சுடுவோம். நம்ம காலத்துல இப்டி இல்லையேங்கிறது கவலையாயிரும்."

"இந்தக் காலம் ஒங்களுக்குத்தான் ஒத்துப்போகும். ரெண்டு பொம்பளப் புள்ளைங்கள வளர்த்து ஆளாக்குறது எவ்வளவு கவனமா செய்ய வேண்டியது? உங்களுக்கேது இந்தக் கவலையெல்லாம். அவள்கள வாடா போடான்னு கொஞ்சிகிட்டு எடுத்ததுக்கெல்லாம் வளஞ்சு குடுக்குறீங்க."

"பொண்ணுங்களுக்கும் தங்களப் பத்தி முடிவெடுக்க உரிமையிருக்குதும்மா. உன்னோட பாயிண்ட்படி பாத்தாலுமே இவ ஃப்ரெண்ட்ஸ் எல்லாமே பொண்ணுங்கதானே. கார்த்திகா மட்டும் பாக்க ஆம்புள மாதிரி இருக்கா ஆனா எவ்வளவு நல்ல பொண்ணுங்க."

"எனக்கு என்னன்னா.."

"...கவலப்படாத விஜி. நான் இருக்கேன்ல."

"எங்க இருக்கீங்க?"

"இனிமேல் இருப்பேன். சென்னையில ரீஜனல் மேனேஜர் ப்ரமோஷன். பாஸ் ஊர்லேந்து வந்ததும் லெட்டர் தருவார். நோ மோர் டூரிங்."

"ஐயோ! நிஜமாப்பா?"

"ஆமாண்டா செல்லம்."

.
==~~~~~~~~~~~==
நன்றி: தமிழோவியம்
==~~~~~~~~~~~==